Badania obrazujące gospodarkę glukozowo-insulinową

Badania obrazujące stan gospodarki glukozowo - insulinowej

Utrzymanie stałego, niskiego poziomu glukozy i insuliny we krwi jest jednym z ważniejszych elementów profilaktyki wielu chorób — nie tylko cukrzycy typu 2 i insulinooporności, ale również chorób sercowo — naczyniowych, niewydolności nerek, zaburzeń mikrobioty jelita, migren, choroby Alzheimera, niepłodności, rozwoju nowotworu, przedwczesnego starzenia się, jako konsekwencji tych pierwszych.

Warto przynajmniej raz w roku sprawdzić poziom glukozy i insuliny na czczo, jednak często jest to niewystarczające. Wielokrotnie widziałam ich prawidłowe wartości a po przeanalizowaniu krzywej glukozowo — insulinowej okazywało się, że gospodarka jest zaburzona w stronę hipoglikemii reaktywnej poposiłkowej, hiperinsulinemii.
Warto też pamiętać, że normy laboratoryjne nie odpowiadają normom funkcjonalnym. Do niedawna norma insuliny na czczo miała górny zakres 24.9 µIU/ml, gdzie każda dwucyfrowa wartość insuliny na czczo pokazuje już zbyt duże jej wydzielanie i prawdopodobnie wykształconą insulinooporność. Aktualnie w laboratoriach widać trend obniżania górnej granicy normy.
Glukoza na czczo, będąca po kilkukrotnych pomiarach, blisko górnej granicy również jest powodem do niepokoju. Optymalna wartość glukozy na czczo mieści się w przedziale 75-86 mg/dl.

Z wartości glukozy i insuliny na czczo możemy policzyć wskażnik Homa - IR, pokazujący ryzyko insulinooporności lub prawdopodobnie już istniejącą insulinooporność. Tu również normy laboratoryjne są dalekie od optymalnych, ponieważ za górną granicę wyznacza się 2.5. Optymalna wartość wskaźnika Homa - IR jest równa lub mniejsza niż 1.

Dodatkowym markerem jest poziom hemoglobiny glikowanej, HbA1C, który pokazuje stan naszej glikemii do trzech miesięcy wstecz. Wysoki poziom HbA1C świadczy o szybszym starzeniu się organizmu. Norma laboratoryjna to 4- 6%, optymalna około 5 % (4,5-5.5%).